ปุจฉาๆ...ฉันขอถามว่า “ปัญหา” คืออะไร
ปัญหาคือช่องที่ว่าง ที่อยู่ตรงกลางของสองสิ่งใหญ่
หนึ่งคือ “สิ่งที่เป็น” อีกสิ่งไม่เห็น “สิ่งที่ควรเป็น” ไง
อะไรไม่ได้ดังว่า เค้าเรียก “ปัญหา” พบปะบ่อยไป
ตอนเด็กยังเล็กละอ่อน กินนมแล้วนอน พักผ่อนสบาย
พอหิวก็เป็นปัญหา นมไม่ลอยมาเราก็ร้องไห้
มีเพื่อน เพื่อนไม่เล่นด้วย เสียใจแทบม้วย ก็ปัญหามันใหญ่
เจ็บป่วย ปวดหัว ปวดท้อง พ่อแม่ช่ำชอง แก้ปัญหากันไป
ตัวเราไม่มีของเล่น เพื่อนมีให้เห็น เราก็เสียใจ
ปัญหามีมาเยอะแยะ ลองคุ้ยลองแคะ เด็กเจอปัญหามากมาย
ผู้ใหญ่บอกเรื่องเด็กเด็ก แต่ตอนยังเล็ก เอ๊ะ...เป็นปัญหาวุ่นวาย
โตแล้วก็เจอปัญหา ไม่รู้หรอกว่า สนิทกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่
แก้มันไม่เว้นแต่ละวัน ปัญหาสารพันก็ผ่านผ่านไป
เรียนไม่เก่งแก้ด้วยการลอก ปัญหากระจอกเราปัดทิ้งได้
ปัญหาถ้ามันดูยาก เราไม่ลำบากวิ่งหนีง่ายดาย
ทำถูกกันวันละนิด ส่วนที่ผิดไม่คิด ละไว้ในฐานที่เข้าใจ
มีปัญหาอกหักรักคุด ชีวิตชำรุด ฆ่าตัวตายซะเลยดีมั้ย
พูดมามากมายหลายหลาก ปัญหากากๆเจอกันอยู่ร่ำไป
ปัญหามากมายในชีวิต หากรู้จักคิด ชีวิตน่าจะก้าวไกล
เรียนหนังสือท่วมหัวนานมา ไม่มีหรอกวิชา แก้ปัญหาสอนให้
แต่ปัญหานำพาประสบการณ์ ขอเพียงพบพานวิธีแก้ไข
พอเจอเป็นครั้งที่สอง ทำให้ไตร่ตรอง แก้ไขเร็วไว
เราลองมองให้เห็นปัญหา แล้วมาคิดเถิดว่า จะแก้ปัญหายังไง
แก้ปัญหา ใช่ว่าวิ่งหนี แก้ให้ดีดี ไม่มีวันบรรลัย
ดูคนโบร่ำโบราณนานโคตร ชีวิตแสนโหด แต่ตอบโจทย์ได้
กลางคืนไม่มีไฟฟ้า เห็นเป็นปัญหา นำมาซึ่งหลอดไฟ
เดินทางลำบากเกวียนเข็น ลำบากยากเย็นสร้างรถยนต์ให้
เดินทางไกลก็ยิ่งลำบาก แต่ในยามยาก เขาสร้างเครื่องบินใช้
ดวงจันทร์เขาก็ไปกันมาแล้ว ชีวิตเราที่ว่าแห้ว มันลำบากมากไหม
คนเราเอาชนะอุปสรรค อย่าดูถูกตัวเองนัก ขอให้รักการแก้ไข
สิ่งยิ่งใหญ่ใช่ใช้เพียงความเก่ง ใช่ว่าเขาเฮง แต่เขาพยายามมากมาย
ขอเพียงเราพยายามพยายาม ใครที่มาหยาม ก็อย่าไปสนใจ
ดูโต๊ดเด็กเกรียนเป็นตัวอย่าง เพื่อนๆทิ้งขว้าง เด็กเกรียนเดียวดาย
โต๊ดเอยเค้าไม่ยอมแพ้ ยกครูอังคณามาแก้ แก้เกมส์ไว้ได้
ปัญหากะโหลกกะลา โต๊ดรีบทายท้าออกโซเชียลเน็ตเวิร์คไป
แป๊บเดียวโลกก็รับรู้ เด็กเกรียนเค้าอยู่แห่งหนตำบลใด
พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส ครูอังคณาก็ไม่พลาด ดังโดยมิได้เต็มใจ
โต๊ดเอย น้าขอซูฮก เอ็งแก้ปัญหาได้ตก กว่าผู้ใหญ่คนไหนๆ
พูดมาใช่ว่าฉันอยากสอน ฉันแค่นอนคิดแล้วเสียดาย
พูดไปใช่ว่าฉันจะดี ปัญหามากมีก็ยังแก้ไม่ได้
วันวันฉันก็นั่งลับเขา มีเรามีเขา ดูซิจะเอายังไง
เขาของฉันหมั่นวิ่งชนปัญหา วันไหนมีปัญญาปัญหาแตกกระจาย
วันไหนปัญหามา ปัญญาไม่มี ลับเขาอีกที อยากขวิดตัวเองซะให้ตาย....
It’s me…
Kaka in trouble…
2 พฤษภาคม 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น