ศัตรู...28-10-12

หึหึหึ...วันนี้มาร้ายยยยย...อยากลองเขียนความคิดและมุมมองที่มีต่อศัตรูดู ไม่รู้ว่าชาวประชาเค้าคิดยังไงกันบ้าง เคยมี 'ศัตรู' เป็นของตัวเองกันบ้างมั้ย พืชก็มีแมลงเป็นศัตรู สัตว์สารพัด...มันก็ยังมีศัตรูเป็นสัตว์อื่นที่ไม่ชอบหน้ากัน คนเราคงกลัวว่าจะน้อยหน้า ก็เลยต้องขอมีบ้างอะไรบ้าง เราก็เลยไม่รู้จะเรียกว่ามันเป็นธรรมชาติดีมั้ย

ส่วนของเรา...(แสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน) เราอยากจะบอกว่า ไม

่เคยคิดอยากมีเล้ย ชีวิตนี้ มันน่าแปลกมาก อะไรที่ไม่ใฝ่หา...บางทีฟ้าก็เมตตาส่งมาให้ซะอย่างงั้น ถ้าเลือกได้นะ นอกจากโรคภัยไข้เจ็บที่ไม่ชอบ ไม่ถูกชะตาแล้ว ก็ไม่อยากมีศัตรูเป็นของตัวเองนี่แหล่ะ ชีวิตเราไม่ใช่คะน้าซะหน่อย ทำไมต้องมีเพลี้ยมาลงด้วยวะ

เราใช้ชีวิตปกติมนุษย์ตามที่ใครๆเค้าใช้กัน แต่ไม่รู้ทำไมทุกช่วงของชีวิต เราจะต้องได้รับออร่าดำของศัตรูอยู่เนืองๆ ที่จริงคือมีไม่เยอะหรอก มาทีละคนสองคน บางทีเราก็ไปหามา บางทีเค้าก็มาหาเราเอง แต่แสดงออกอย่างชัดเจนว่า "เก๊าไม่ใช่เพื่อนตะเองนะ เก๊าเป็นศัตรู จำไว้!" แล้วมันก็สะบัดตูดเชิดเพื่อไปหาทางกลั่นแกล้งเราในอนาคตต่อไป

แต่มันอาจเป็นความโชคดีอย่างหนึ่งที่ถึงเราจะเป็นคนคิดเยอะ แต่เราไม่ใช่พวกทุกข์นิยม ตอนแรกคนพวกนี้จะตัวใหญ่มาก ไม่ใช่คนดีแน่ๆ เราบอกตัวเอง เค้าจะมาเต้นฟุตเวิร์ค แย้บๆ รอจังหวะล่ะมั้ง แล้วนานๆครั้ง ก็จะปล่อยหมัดเด็ด ทำให้เราโดนน็อคหงายหลังตึง หลายครั้งเหมือนกันนะ ที่เราต้องน้ำตาไหลเพราะความขี้แงของตัวเอง แต่โชคดีอีกอย่างของชีวิตก็คือมีมิตรแท้มากกว่าศัตรูหลายเท่าตัว (คิดว่าใช่นะ...น่าจะใช่แหล่ะ!) 

หลังจากนั้นเรามักจะมานั่งหาเหตุผลสำหรับการกระทำของเค้า คำตอบก็คือ...ไม่มีเหตุผลสำหรับสิ่งเลวร้ายหรอก บางทีเราก็บัญญัตินิยามของคำว่า 'เหี้ย' ไม่ได้ (ที่เขียนอย่างนี้ ต้องขอโทษ noun ที่เป็นตัวเงินตัวทองด้วยนะ เราไม่มีจิตเจตนาจะลบหลู่จริงๆ 'เหี้ย'ที่พูดถึงเป็น verb ล้วนๆเลย) 

คือบางอย่างมันก็ไม่อยู่บนพื้นฐานของความจริงด้วยซ้ำ คนพวกนี้เค้าจะมีจิตนาการของตัวเอง และแน่นอนว่าเราไม่สามารถเข้าถึงได้ เราจึงไม่สามารถอ่านเส้นทางของเค้าออก ว่าเค้าจะทำอะไรต่อไป บางทีเค้าก็แค่จิตหลอนบอกตัวเองว่าอีนี่มันเลวร้ายนะ เค้าก็แค่มีระบบอัตโนมัติที่ต้องหาทางทำให้เราเจ็บปวดก่อน...ไม่อยากบอกเลยว่า รู้สึกเข้าใจแต่ไม่อยากยอมรับ เพราะว่าสงสารตัวเองมากกว่า T_T

สิ่งที่ได้ทำลงไปในทุกๆครั้ง หลังจากที่เค้าเข้ามาทำใหญ่คับที่คับทางในความคิด มาเกะกะความรู้สึก และมันชักจะมากเกินไปแล้ว เราจะยืมไฟฉายย่อส่วนของโดเรม่อนส่องแม่งให้มันเล็กกระจิ๋ว และพยายามนั่งทบทวนตัวเอง ให้ความยุติธรรมกับศัตรูเหล่านั้น (หน่อยหนึ่ง) ว่าเราเองก็ไม่ดีใช่มั้ย อะไรที่เราควรทำ อะไรที่ไม่ควรทำ เราทำสิ่งที่เลวร้ายลงไปรึเปล่า ถ้าทำ...ก็ไปสำนึกผิด แล้วทางแก้ตัว (จริงๆเรียกแก้ไขนะ) ถ้าเปล่า...ก็แค่ปล่อยให้มันเป็นไป แล้วหลบหลีกดีๆ 

ที่สำคัญก็คือ หากเรามีเพื่อนอยู่รอบตัว ถึงแม้เราจะเล่าสารพัดเรื่อง แต่ก็ขอให้เล่าแต่เรื่องจริง อย่าสาดโคลน อย่าใส่ร้าย อย่าสอนสั่งให้คนรอบตัวเราเกลียดศัตรูของเรา คือให้มันไปเจอประสบการณ์ตรงเอาเองก่อน แล้วค่อยมาแชร์ความเจ็บปวดกัน ไอ้การเล่าสู่กันฟังนี่ พูดให้ถูกก็คือนินทานั่นแหล่ะ แหม...ก็พอนินทาแล้วแม่นเป๊ะรายละเอียด บวกประชดประชันอีกเล็กน้อย ก็เลยฟังเพลินเป็นฟังนิทานกันไปเลย

โบราณว่า "ศัตรูคือยากำลัง" อยากจะบอกเหลือเกินว่า บางทีเราก็ไม่ชอบกินยาหรอก ไม่ว่ามันจะมีคุณประโยชน์นานานัปการยังไง ก็ตอนกิน มันขมชะมัดยาด!

ใครที่เกิดมาจนป่านนี้แล้วไม่มีศัตรูเป็นของตัวเองนะแม่ง...โคตรจะโชคดีเลย...

It's me...

Kaka fighting!

28 ตุลาคม 2555