ครบรอบขวบปีที่ 35 ในชีวิต 24-10-12

ตื่นมาตี 5 นั่งขี้ตามปกติ สิ่งที่คิดเพิ่มขึ้นมาได้ในปีนี้

- ความแก่มันไม่ปราณีใครเลย ยังไม่ทันได้ทำอะไรที่ชอบๆ เราก็เดินทางมาเกือบครึ่งชีวิตซะแล้ว (design ไว้ว่า...จะแก่ตายนะ) ชีวิตผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่เราเคลื่อนพลังความคิด ทั้งกายหยาบ กายละเอียดช้าเหลือเกิน

- เข้าใจชีวิตมากขึ้น แต่ละปีที่ผ่านไป ทำให้เรามองโลกอย่างเป็นเหตุเป็นผลมากขึ้น แยกแยะถูกผิดได้มากขึ้น เข้าใจได้

ว่ารอบข้างไม่ได้ประกอบไปด้วยโลกสีขาวหรือสีชมพูเท่านั้น มันยังมีสีดำ สีเทา มาปนๆอยู่เป็นระยะๆด้วย เราต้องเลือกที่จะให้มันกลืนตัวเรา หรือเราจะอยู่กับมันให้ได้โดยไม่เปลี่ยนตัวเอง ถ้ายังจากไปไม่ได้ ก็ต้องเลือกที่จะทุกข์หรือสุขให้เป็น

- รักบ้านเกิดมากขึ้นมากๆ ทุกครั้งที่มองเห็นพ่อ-แม่ที่แก่ตัวลงมากกว่าเราหลายสิบปี และทุ่งนาแปลงเล็กๆที่มีท้องฟ้าเป็นฉากหลัง แทบอยากจะทิ้งทุกสิ่งอย่างและถลากลับไปดูแลไม่แคร์สื่อ แต่ชีวิตก็ใช่ว่าจะง่ายนัก คงต้องใช้เวลาอีกเล็กน้อย เพื่อวางแผนและรอคอยสิ่งที่เหมาะสม 

-ถึงเพื่อนๆที่บ้านเกิด อย่าได้สงสัยว่าทำไมแทบจะไม่เคยเจอหน้าเรา เรากลับบ้านแต่ละครั้ง มีเวลาอยู่บ้านน้อยมาก แค่อยู่ดูแลพ่อแม่ (ดูแล = คุย) เวลาก็แทบจะไม่พอแล้ว เลยไม่เคยมีเวลาเหลือเผื่อเพื่อนฝูง อีกไม่กี่ปี่ข้างหน้า หากเราสามารถกลับไปได้จริงๆ กรุณาอย่าลืมเรานะ ช่วยต้อนรับขับสู้ตามสภาวะด้วย

- สำหรับเพื่อนๆที่นี่ที่ได้รู้จักกัน ไม่ว่าจะเป็น เพื่อน พี่ น้อง เราดีใจมากที่ได้รู้จักและสนิทกัน ได้โปรดอย่าทิ้งกันไป ถึงนานๆเจอหน้ากันที มันคงจะดีไม่น้อยหากอีกสิบปีข้างหน้า เราก็จะยังคงความสัมพันธ์นี้เอาไว้

- สำหรับเพื่อนๆมหาลัย สิบกว่าปีที่ผ่านมาคงจะพอยืนยันได้ว่าเรานั้นมันตื๊อขนาดไหน หากเพื่อนได้เข้ามาในสารบบของเราแล้ว คงจะยากกลับตัวกลับใจหันหลังจากเราไป เมื่อก่อนทุกคนตัวคนเดียว เดี๋ยวนี้อีกหลายๆคน มาเป็นครอบครัว ดีใจนะที่เจอกันตลอด ถึงส่วนใหญ่เราจะตบมือพร้อมกัน แต่เราขอบอกว่า เราเริ่มตบก่อนเสมอเว่ย...ขอชนะซักครั้งละกันวะ เป็นชัยชนะที่เบื่อมากนะ ใครก็ได้ช่วยมาทำหน้าที่แทนกูหน่อย

- สำหรับหมู่มารทั้งหลาย ทั้งที่มาเป็นตัวๆ และมาเป็นความคิด ก็อยากจะขอบคุณที่เข้ามาทำให้เราเข้มแข็งขึ้น มีความคิดความอ่านที่ดีขึ้น มีมุมมองที่มีมิติเพิ่มขึ้น ถึงแม้มันจะเป็นมิติมืดก็ตาม การที่เราขอบคุณ ก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะอยากให้คุณอยู่กับเรานะ ความฝันของเราอย่างหนึ่งคือ สลัดพวกคุณไปให้พ้น กรรมใดๆที่เราเคยก่อกับคุณไว้ ไม่ว่าจะในภพชาติไหน รบกวนอโหสิกรรมให้เราเถอะ อย่ามาจองเวรกันเลย อภัยให้เราด้วย ช่วยปล่อยเราไปตามทางของเรานะ..นะ...นะ...เราไม่จองล้างจองผลาญใครหรอก ปากเราร้าย แต่ใจเราดีนะ...เชื่อเราเต๊อะ...

แด่กาลเวลาครบปีที่ 35 ของเราเอง

It's me...

Kaka...sometimes true, sometimes fault...

24 ตุลาคม 2555