ถึงนักแสดงหุ่นละครเล็กคณะคำนาย...
เมื่อวาน (วันเสาร์) มีโอกาสได้ไปดูหุ่นละครเล็กของคณะคำนายมาค่ะ เลยอยากจะเขียนมาขอบคุณ...
เพราะเพื่อนรุ่นน้องมาบอกว่าตอนที่เค้าไปบวชที่ปัตตานี เค้าบังเอิญได้เห็นนิ้วกลมในทีวี พาไปเที่ยวบ้านศิลปินในรายการอะไรก็ไม่รู้ เค้าเห็นแค่ผ่านๆ และรู้สึกว่าน่าสนใจ เค้าเลยจำชื่อมา ว่าชื่อหุ่นละครเล็กคลองบางหลวง พอกลับมาทำงานปกติ เค้าก็เลยมาบอก และที่สำคัญเค้าบอกว่าฟรี เราก็ตาลุกโพลง เออ...งั้นก็อย่าช้า ไปกันเลยทันทีที่มีโอกาส เสิร์ชหาข้อมูลใน internet แล้วก็โทร.ไปถามว่าวันเสาร์แสดงมั้ย ต้องไปกี่โมง จนดั้นด้นไปจากสมุทรปราการ (ทำอย่างกับว่ามันไกล...บางคนเค้ามาจากอเมริกานู่น ยังไม่บ่นเลยเนอะ...)
คือพวกเราเป็นคนไทยที่บอกได้เลยว่าไม่เคยได้ใช้ชีวิตโดยซาบซึ้งในศิลปะของชาติ เข้าใจในศิลปินอะไร และคิด (เอาเอง) ว่านี่แหล่ะคือคนส่วนใหญ่ในประเทศนี้ เราดูศิลปะเอาความสวยงามเฉยๆ นานแล้วที่ไม่ได้เห็นหรือซึมซับความคิดของศิลปิน แต่เมื่อวานที่ได้ไปเห็น กลับทำให้เราเห็นอะไรหลายๆอย่างที่มันมีนัยยะซ่อนอยู่ เราเลยอยากเขียนมาหานะ อย่างน้อยการได้บอกพวกคุณซึ่งเป็นศิลปิน เราก็รู้สึกดีใจที่เราได้เล่ามันออกมา ไม่ว่าพวกคุณจะได้อ่านหรือสนใจมันมั้ยก็ตาม
อย่างที่บอกตอนแรก ที่ว่าไปนี่ก็กะไปดูฟรีนะ แต่พอได้เจอจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อว่ามีสิ่งดีๆ อย่างงี้ซ่อนอยู่ในสังคมเราด้วย การที่คุณพูดว่า เราทุกคนมีหน้าที่ แล้วพวกคุณ 15 คนเนี่ยก็คงมีหน้าที่อนุรักษ์หุ่นละครเล็กให้ได้อยู่คู่เมืองไทยต่อไป มันทำให้เราเสียตังค์หลายร้อยโดยไม่เสียดายเลย ถ้าเมื่อวานในกระเป๋ามีเป็นพัน เราก็จะให้ คือเราน่ะก็คนธรรมดามากๆ ห่างไกลจากคำว่าร่ำรวยอีกโคตรไกลโข แต่ว่าเราเห็นแล้วทึ่งน่ะ อยากสนับสนุน อย่างที่คุณบอกว่า รายได้หลักของคุณมันไม่ใช่ตรงนี้ เราดีใจที่คุณเปิดโอกาสให้ดูฟรี มันทำให้เราอยากมาดู และพอดูแล้ว มันก็ทำให้เราเห็นคุณค่า เราเป็นคนหนึ่งซึ่งเชื่อว่า เวลาเป็นสิบปีที่พวกคุณทุ่มเทเอาไว้จะไม่สูญเปล่านะ อยากให้อีก 100 ปีข้างหน้า ถ้าโลกมันไม่แตกไปซะก่อน ก็อยากให้คนรุ่นหลังได้เห็น (แหม...ก็ไม่ใช่ว่าจะให้พวกคุณอยู่แสดงเองหรอก)
ตอนเราเดินเลียบ คลองเข้าไปตอนแรก เห็นน้องเซฟ เค้าโดนผู้ใหญ่แกล้งดึงจุกอยู่ น้องมันโดนแกล้ง มันก็กรี๊ดใส่เค้า เราก็ยังเห็นว่าไอ้เด็กจุกนี่มันก็น่ารักดีว่ะ คิดว่าอายุน่าจะซักสี่ห้าขวบ ไม่นึกว่ามันจะมาแสดงด้วยในเวทีจริง แล้วก็หยุดแสดงซะเฉยๆ เมื่อถ่านหมด หยุดเอาดื้อๆ มันดูเป็นธรรมชาติมากๆ ไทยๆ ใสๆ และที่ไม่น่าเชื่อก็คือ มันบอกว่าตัวเองอายุสองขวบสามเดือน แล้วก็น้องพลาย (พลายชุมพล) ที่ใส่หัวโขนร่ายรำ จนเหงื่อแตกพลั่ก กับพวกคุณทุกคน ที่พยายามประยุกต์การเล่นหุ่นให้มันมีจุดน่าสนใจมากขึ้น คุณเอาตลกมาประยุกต์ใช้ได้อย่างสร้างสรรค์สุดๆ มันทำให้คนดูไม่เบื่อ ดูตลก แต่มีศิลปะไทยที่โคตรจะงดงามอยู่พร้อมกัน เราไม่คิดว่าเราจะได้เห็นแหล่ะ เราคิดว่าถ้าเด็กไทยได้เห็นอะไรอย่างงี้กันทั้งประเทศตั้งแต่เล็ก เค้าก็คงจะหันมาสนใจเรียนวรรณกรรมไทยกันมากขึ้นไม่มากก็น้อย ถ้ามันหายไปกับสายลมหมดก็บ้าแล้ว...
ถ้าเราเป็นนายทุน เราคงจะมองเห็นพวกคุณแสดงในลักษณะนี้แบบเวอร์ชั่นยาว (แสดงเอาฮา 70% แอบแทรกวรรณกรรมไทย 30%) ในเวทีที่พารากอน มีดารานักแสดงมานั่งดูกันให้ตรึม เพื่อการันตีความฮาและความงาม เราอยากให้คุณได้เงินเยอะๆนะ ไม่ใช่อยากให้ได้เพราะจะไปหลงระเริงกับมันหรอก แค่อยากให้เอาเงินมาสานต่อเจตนารมย์ที่ดีน่ะ เราเชื่อว่าเจตนาที่ดี จะนำสิ่งที่ดีมาสู่ตัวเราเสมอ อย่างโน้ต อุดมน่ะ เค้าต้องผ่านการฝึกฝนเคี่ยวกรำมานานมากนะ และต้องเชื่อมั่นในสิ่งดีๆที่เค้าคิดมากๆ กว่าจะมาพูดเรียกเงินเรียกทองได้เป็นร้อยล้าน จริงๆเราว่าในกรณีพวกคุณนี่ ความน่าสนใจมันสุดๆไปเลยนะ พวกคุณกับเค้ามีอะไรคล้ายกันตรงคำว่า อุดมการณ์ (แค่อุดมการณ์ของเค้ามันอาจจะดูเอียงๆอยู่ซักหน่อย) เราอยากให้พวกคุณกับเค้าเจอกันจังเลย แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะต้องทำยังไงได้ เรามองภาพนั้นเล่นๆในหัวว่ามันจะเป็นยังไงนะ แต่ก็ทำได้แค่คิดแหล่ะ บางทีสิ่งที่เราชอบในตัวพวกคุณมันอาจจะไม่ใช่ผลลัพธ์อย่างเดียว เราชอบคำว่า "ความพยายาม" กว่าเฉินหลงจะมาเป็นเฉินหลงอย่างทุกวันนี้ เค้าก็ฝึกมาตั้งแต่เด็กนะ (เกี่ยวกันมั้ย)
เมื่อวานพวกเราซื้อเสื้อมา 4 ตัว ซื้อโปสการ์ดที่ระลึก กินข้าว กลับออกมาช้ามาก เดินชื่นชมไม่ขาดปาก อย่างกับไปดูเอทีเอ็มเออรักเออเร่อมา ออกมาซื้ออาหารปลา และนั่งโม้กันในขณะที่โยนอาหารให้ปลา
เราบ่น (แต่เสียงคงดัง)ว่า "ไอ้น้องเซฟมันได้ตังค์เต็มเสื้อ แล้วมันหายตัวไปเลยเนาะ" แล้วก็หัวเราะเพราะยังตลกท่าทางน้องมันอยู่
น้องที่ไปด้วยกันบอก "ก็พ่อมันมารับตัวไปแล้วไง"
คนขายอาหารปลาได้ยินเข้าเต็มสองรูหู เค้าถามว่า..."น้องเซฟเหรอคะ ลูกหนูเองค่ะ" ดีนะที่ใช้คำว่า หายตัว ไม่ใช่ หายหัว...ดีใจมากที่เจอตัวแม่...
เราก็เลยได้ที คุยล้วงประวัติน้องมันซะเลย เราดีใจมากเข้าไปอีก ที่รู้ว่าเงินที่น้องเค้าหอบใส่เสื้อได้รางวัลมา เป็นของน้องเค้าจริงๆ เราชอบอยู่แล้วไอ้การชวนคุยเนี่ย เราเลยได้รู้มาว่า น้องเค้าอยู่ที่นี่มาก่อน พออายุ 5 เดือน คณะคำนายก็มา น้องเค้าเริ่มแสดงตั้งแต่สองขวบ ไอ้ที่พูดว่าตัวเองสองขวบสามเดือนน่ะ จริงๆมันผ่านมาตั้งหกเดือนแล้ว ตอนแรกน้องเค้าก็กลัวมาก แต่อยู่ๆก็ชอบ อยากแสดง อยากฝึก เรานั่งชื่นชมให้แม่เค้าฟัง เรื่องการนั่งสมาธิหลับตาปี๋ คิดแล้ว...ยังประทับใจอยู่เลย แม่เค้าบอกว่า แม่พูดอะไรไม่ค่อยเชื่อนะ แต่ถ้าครู (ที่บ้านศิลปิน) พูด นี่เชื่อหมด ทำตามทุกอย่าง น้องเกิดวันฉัตรมงคล (5 พฤษภาคม) ซึ่งเป็นวันดีมาก และที่หายตัวไป เพราะว่ากำลังหลับอยู่ น้องไปโรงเรียน (จริงๆ) แล้วครูที่โรงเรียนสอนให้นอนกลางวัน และที่เราอึ้งที่สุด คือแม่เค้าบอกว่า ค่าเทอมที่โรงเรียน 5800 บาท ของน้องเซฟ น้องเป็นคนจ่ายเองทุกบาททุกสตางค์ ฟังแล้วน้ำตากลั่นมาจากอกเลย ไม่ใช่ลูกหลานเรา แต่เราปลื้มแทนพ่อแม่เค้านะ
อยากบอกว่าเลี้ยงเค้าดีๆนะคะ สั่งสอนแต่สิ่งที่ดีและสร้างสรรค์ เด็กมันใส อยู่ที่เราจะจับอะไรใส่เข้าไปในลิ้นชักความจำมันแหล่ะ ขอให้เมื่อเค้าเจอโลกแห่งความจริงในอนาคตแล้ว เค้าจะรู้จักเลือกทางที่ถูกต้องและดีงามเหมือนอย่างในวันที่เค้าได้เลือก เมื่อตัวเองอายุ 2 ขวบ เด็กคนนี้คงจะมีอนาคตที่ไกลมาก ถ้าเป็นไปได้ เราขอชื่อและนามสกุลน้องเค้าไว้ได้มั้ย อยากเป็นแฟนรุ่นป้าน่ะ และน้องเค้าชอบอะไรเป็นพิเศษมั้ย ไปครั้งหน้าจะเอาไปฝากค่ะ
พวกคุณรู้มั้ย...ถ้าเราไปเจอพวกคุณเดินเปะปะปนอยู่กับผู้คนทั่วไป เราจะหมายหัวเลยว่า ไอ้พวกนี้ ทรงผมอย่างงี้ ใส่ตุ้มหูอย่างงี้ หน้าตาประมาณนี้ พอเอามารวมอยู่ในหัวเดียวกันนี่...บีบอยแน่นอน พอเห็นพวกคุณวาดลวดลายกับหุ่นละครเล็กแล้ว คำว่า "ลงตัว" มันยังน้อยไปนะ ไม่รู้จะบอกว่าอะไรดี...พวกคุณมีออร่าของความดีงามล้อมอยู่นะ (ภายใต้หน้าเหี้ยมๆนั่นแหล่ะ)
เก่าไป-ใหม่มา ในขณะที่เก่าก็ไม่ไป เพราะมันมีดีเหลืออยู่ ใหม่ก็มา แต่มาเพื่อสืบสาน มาเพื่อต่อยอด มาเพื่อรักษา มาเพื่อบอกว่า บ้านเมืองเรามันมีดีแค่ไหน ขอบคุณมากๆ ที่มองเห็น ไม่ทอดทิ้ง ไม่สูญสิ้นอุดมการณ์ เราอยากให้บ้านเมืองเรา มีแต่คนอย่างพวกคุณเต็มไปหมด ไม่ใช่ทำสิ่งเดียวกันเหมือนพวกคุณนะ แต่ยึดมั่นในสิ่งที่ดีและเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติบ้านเมือง ทุกอย่างคงไม่วุ่นวายอย่างนี้
ขอให้พวกคุณไปถึงเป้าหมายที่วางไว้ เมื่อคิดอะไรดีๆ ขอให้ประสบความสำเร็จและสมหวังทุกประการค่ะ เราจะไปดูคุณอีกแน่นอน...
ด้วยหัวใจคนไทยธรรมดาคนหนึ่ง...(ที่ยืนพิงเสาดูพวกคุณเมื่อวานนี้)
5 กุมภาพันธ์ 2555
เพราะเพื่อนรุ่นน้องมาบอกว่าตอนที่เค้าไปบวชที่ปัตตานี เค้าบังเอิญได้เห็นนิ้วกลมในทีวี พาไปเที่ยวบ้านศิลปินในรายการอะไรก็ไม่รู้ เค้าเห็นแค่ผ่านๆ และรู้สึกว่าน่าสนใจ เค้าเลยจำชื่อมา ว่าชื่อหุ่นละครเล็กคลองบางหลวง พอกลับมาทำงานปกติ เค้าก็เลยมาบอก และที่สำคัญเค้าบอกว่าฟรี เราก็ตาลุกโพลง เออ...งั้นก็อย่าช้า ไปกันเลยทันทีที่มีโอกาส เสิร์ชหาข้อมูลใน internet แล้วก็โทร.ไปถามว่าวันเสาร์แสดงมั้ย ต้องไปกี่โมง จนดั้นด้นไปจากสมุทรปราการ (ทำอย่างกับว่ามันไกล...บางคนเค้ามาจากอเมริกานู่น ยังไม่บ่นเลยเนอะ...)
คือพวกเราเป็นคนไทยที่บอกได้เลยว่าไม่เคยได้ใช้ชีวิตโดยซาบซึ้งในศิลปะของชาติ เข้าใจในศิลปินอะไร และคิด (เอาเอง) ว่านี่แหล่ะคือคนส่วนใหญ่ในประเทศนี้ เราดูศิลปะเอาความสวยงามเฉยๆ นานแล้วที่ไม่ได้เห็นหรือซึมซับความคิดของศิลปิน แต่เมื่อวานที่ได้ไปเห็น กลับทำให้เราเห็นอะไรหลายๆอย่างที่มันมีนัยยะซ่อนอยู่ เราเลยอยากเขียนมาหานะ อย่างน้อยการได้บอกพวกคุณซึ่งเป็นศิลปิน เราก็รู้สึกดีใจที่เราได้เล่ามันออกมา ไม่ว่าพวกคุณจะได้อ่านหรือสนใจมันมั้ยก็ตาม
อย่างที่บอกตอนแรก ที่ว่าไปนี่ก็กะไปดูฟรีนะ แต่พอได้เจอจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อว่ามีสิ่งดีๆ อย่างงี้ซ่อนอยู่ในสังคมเราด้วย การที่คุณพูดว่า เราทุกคนมีหน้าที่ แล้วพวกคุณ 15 คนเนี่ยก็คงมีหน้าที่อนุรักษ์หุ่นละครเล็กให้ได้อยู่คู่เมืองไทยต่อไป มันทำให้เราเสียตังค์หลายร้อยโดยไม่เสียดายเลย ถ้าเมื่อวานในกระเป๋ามีเป็นพัน เราก็จะให้ คือเราน่ะก็คนธรรมดามากๆ ห่างไกลจากคำว่าร่ำรวยอีกโคตรไกลโข แต่ว่าเราเห็นแล้วทึ่งน่ะ อยากสนับสนุน อย่างที่คุณบอกว่า รายได้หลักของคุณมันไม่ใช่ตรงนี้ เราดีใจที่คุณเปิดโอกาสให้ดูฟรี มันทำให้เราอยากมาดู และพอดูแล้ว มันก็ทำให้เราเห็นคุณค่า เราเป็นคนหนึ่งซึ่งเชื่อว่า เวลาเป็นสิบปีที่พวกคุณทุ่มเทเอาไว้จะไม่สูญเปล่านะ อยากให้อีก 100 ปีข้างหน้า ถ้าโลกมันไม่แตกไปซะก่อน ก็อยากให้คนรุ่นหลังได้เห็น (แหม...ก็ไม่ใช่ว่าจะให้พวกคุณอยู่แสดงเองหรอก)
ตอนเราเดินเลียบ คลองเข้าไปตอนแรก เห็นน้องเซฟ เค้าโดนผู้ใหญ่แกล้งดึงจุกอยู่ น้องมันโดนแกล้ง มันก็กรี๊ดใส่เค้า เราก็ยังเห็นว่าไอ้เด็กจุกนี่มันก็น่ารักดีว่ะ คิดว่าอายุน่าจะซักสี่ห้าขวบ ไม่นึกว่ามันจะมาแสดงด้วยในเวทีจริง แล้วก็หยุดแสดงซะเฉยๆ เมื่อถ่านหมด หยุดเอาดื้อๆ มันดูเป็นธรรมชาติมากๆ ไทยๆ ใสๆ และที่ไม่น่าเชื่อก็คือ มันบอกว่าตัวเองอายุสองขวบสามเดือน แล้วก็น้องพลาย (พลายชุมพล) ที่ใส่หัวโขนร่ายรำ จนเหงื่อแตกพลั่ก กับพวกคุณทุกคน ที่พยายามประยุกต์การเล่นหุ่นให้มันมีจุดน่าสนใจมากขึ้น คุณเอาตลกมาประยุกต์ใช้ได้อย่างสร้างสรรค์สุดๆ มันทำให้คนดูไม่เบื่อ ดูตลก แต่มีศิลปะไทยที่โคตรจะงดงามอยู่พร้อมกัน เราไม่คิดว่าเราจะได้เห็นแหล่ะ เราคิดว่าถ้าเด็กไทยได้เห็นอะไรอย่างงี้กันทั้งประเทศตั้งแต่เล็ก เค้าก็คงจะหันมาสนใจเรียนวรรณกรรมไทยกันมากขึ้นไม่มากก็น้อย ถ้ามันหายไปกับสายลมหมดก็บ้าแล้ว...
ถ้าเราเป็นนายทุน เราคงจะมองเห็นพวกคุณแสดงในลักษณะนี้แบบเวอร์ชั่นยาว (แสดงเอาฮา 70% แอบแทรกวรรณกรรมไทย 30%) ในเวทีที่พารากอน มีดารานักแสดงมานั่งดูกันให้ตรึม เพื่อการันตีความฮาและความงาม เราอยากให้คุณได้เงินเยอะๆนะ ไม่ใช่อยากให้ได้เพราะจะไปหลงระเริงกับมันหรอก แค่อยากให้เอาเงินมาสานต่อเจตนารมย์ที่ดีน่ะ เราเชื่อว่าเจตนาที่ดี จะนำสิ่งที่ดีมาสู่ตัวเราเสมอ อย่างโน้ต อุดมน่ะ เค้าต้องผ่านการฝึกฝนเคี่ยวกรำมานานมากนะ และต้องเชื่อมั่นในสิ่งดีๆที่เค้าคิดมากๆ กว่าจะมาพูดเรียกเงินเรียกทองได้เป็นร้อยล้าน จริงๆเราว่าในกรณีพวกคุณนี่ ความน่าสนใจมันสุดๆไปเลยนะ พวกคุณกับเค้ามีอะไรคล้ายกันตรงคำว่า อุดมการณ์ (แค่อุดมการณ์ของเค้ามันอาจจะดูเอียงๆอยู่ซักหน่อย) เราอยากให้พวกคุณกับเค้าเจอกันจังเลย แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะต้องทำยังไงได้ เรามองภาพนั้นเล่นๆในหัวว่ามันจะเป็นยังไงนะ แต่ก็ทำได้แค่คิดแหล่ะ บางทีสิ่งที่เราชอบในตัวพวกคุณมันอาจจะไม่ใช่ผลลัพธ์อย่างเดียว เราชอบคำว่า "ความพยายาม" กว่าเฉินหลงจะมาเป็นเฉินหลงอย่างทุกวันนี้ เค้าก็ฝึกมาตั้งแต่เด็กนะ (เกี่ยวกันมั้ย)
เมื่อวานพวกเราซื้อเสื้อมา 4 ตัว ซื้อโปสการ์ดที่ระลึก กินข้าว กลับออกมาช้ามาก เดินชื่นชมไม่ขาดปาก อย่างกับไปดูเอทีเอ็มเออรักเออเร่อมา ออกมาซื้ออาหารปลา และนั่งโม้กันในขณะที่โยนอาหารให้ปลา
เราบ่น (แต่เสียงคงดัง)ว่า "ไอ้น้องเซฟมันได้ตังค์เต็มเสื้อ แล้วมันหายตัวไปเลยเนาะ" แล้วก็หัวเราะเพราะยังตลกท่าทางน้องมันอยู่
น้องที่ไปด้วยกันบอก "ก็พ่อมันมารับตัวไปแล้วไง"
คนขายอาหารปลาได้ยินเข้าเต็มสองรูหู เค้าถามว่า..."น้องเซฟเหรอคะ ลูกหนูเองค่ะ" ดีนะที่ใช้คำว่า หายตัว ไม่ใช่ หายหัว...ดีใจมากที่เจอตัวแม่...
เราก็เลยได้ที คุยล้วงประวัติน้องมันซะเลย เราดีใจมากเข้าไปอีก ที่รู้ว่าเงินที่น้องเค้าหอบใส่เสื้อได้รางวัลมา เป็นของน้องเค้าจริงๆ เราชอบอยู่แล้วไอ้การชวนคุยเนี่ย เราเลยได้รู้มาว่า น้องเค้าอยู่ที่นี่มาก่อน พออายุ 5 เดือน คณะคำนายก็มา น้องเค้าเริ่มแสดงตั้งแต่สองขวบ ไอ้ที่พูดว่าตัวเองสองขวบสามเดือนน่ะ จริงๆมันผ่านมาตั้งหกเดือนแล้ว ตอนแรกน้องเค้าก็กลัวมาก แต่อยู่ๆก็ชอบ อยากแสดง อยากฝึก เรานั่งชื่นชมให้แม่เค้าฟัง เรื่องการนั่งสมาธิหลับตาปี๋ คิดแล้ว...ยังประทับใจอยู่เลย แม่เค้าบอกว่า แม่พูดอะไรไม่ค่อยเชื่อนะ แต่ถ้าครู (ที่บ้านศิลปิน) พูด นี่เชื่อหมด ทำตามทุกอย่าง น้องเกิดวันฉัตรมงคล (5 พฤษภาคม) ซึ่งเป็นวันดีมาก และที่หายตัวไป เพราะว่ากำลังหลับอยู่ น้องไปโรงเรียน (จริงๆ) แล้วครูที่โรงเรียนสอนให้นอนกลางวัน และที่เราอึ้งที่สุด คือแม่เค้าบอกว่า ค่าเทอมที่โรงเรียน 5800 บาท ของน้องเซฟ น้องเป็นคนจ่ายเองทุกบาททุกสตางค์ ฟังแล้วน้ำตากลั่นมาจากอกเลย ไม่ใช่ลูกหลานเรา แต่เราปลื้มแทนพ่อแม่เค้านะ
อยากบอกว่าเลี้ยงเค้าดีๆนะคะ สั่งสอนแต่สิ่งที่ดีและสร้างสรรค์ เด็กมันใส อยู่ที่เราจะจับอะไรใส่เข้าไปในลิ้นชักความจำมันแหล่ะ ขอให้เมื่อเค้าเจอโลกแห่งความจริงในอนาคตแล้ว เค้าจะรู้จักเลือกทางที่ถูกต้องและดีงามเหมือนอย่างในวันที่เค้าได้เลือก เมื่อตัวเองอายุ 2 ขวบ เด็กคนนี้คงจะมีอนาคตที่ไกลมาก ถ้าเป็นไปได้ เราขอชื่อและนามสกุลน้องเค้าไว้ได้มั้ย อยากเป็นแฟนรุ่นป้าน่ะ และน้องเค้าชอบอะไรเป็นพิเศษมั้ย ไปครั้งหน้าจะเอาไปฝากค่ะ
พวกคุณรู้มั้ย...ถ้าเราไปเจอพวกคุณเดินเปะปะปนอยู่กับผู้คนทั่วไป เราจะหมายหัวเลยว่า ไอ้พวกนี้ ทรงผมอย่างงี้ ใส่ตุ้มหูอย่างงี้ หน้าตาประมาณนี้ พอเอามารวมอยู่ในหัวเดียวกันนี่...บีบอยแน่นอน พอเห็นพวกคุณวาดลวดลายกับหุ่นละครเล็กแล้ว คำว่า "ลงตัว" มันยังน้อยไปนะ ไม่รู้จะบอกว่าอะไรดี...พวกคุณมีออร่าของความดีงามล้อมอยู่นะ (ภายใต้หน้าเหี้ยมๆนั่นแหล่ะ)
เก่าไป-ใหม่มา ในขณะที่เก่าก็ไม่ไป เพราะมันมีดีเหลืออยู่ ใหม่ก็มา แต่มาเพื่อสืบสาน มาเพื่อต่อยอด มาเพื่อรักษา มาเพื่อบอกว่า บ้านเมืองเรามันมีดีแค่ไหน ขอบคุณมากๆ ที่มองเห็น ไม่ทอดทิ้ง ไม่สูญสิ้นอุดมการณ์ เราอยากให้บ้านเมืองเรา มีแต่คนอย่างพวกคุณเต็มไปหมด ไม่ใช่ทำสิ่งเดียวกันเหมือนพวกคุณนะ แต่ยึดมั่นในสิ่งที่ดีและเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติบ้านเมือง ทุกอย่างคงไม่วุ่นวายอย่างนี้
ขอให้พวกคุณไปถึงเป้าหมายที่วางไว้ เมื่อคิดอะไรดีๆ ขอให้ประสบความสำเร็จและสมหวังทุกประการค่ะ เราจะไปดูคุณอีกแน่นอน...
ด้วยหัวใจคนไทยธรรมดาคนหนึ่ง...(ที่ยืนพิงเสาดูพวกคุณเมื่อวานนี้)
5 กุมภาพันธ์ 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น