เจ๊ขา...ตำบลของเรานี่มันแปล๊กแปลกนะคะ เห็นคนทำอะไรเกินหน้าเกินตาไม่ด๊ายยยย ขอให้ได้จับผิด คิดเล็กคิดน้อยซักหน่อยก็ยังดี หนูว่าลูกตำบลเราบางส่วน มันดูเกรียนๆนะคะ ก็เมื่อวันก่อนนู้น ที่คุณแหม่ม ที่มาจากตำบลใหญ่โตฟากกะนู้น เค้านั่งเรือบินมาเยี่ยมตำบลของเราน่ะค่ะ
ก็เจ๊ในฐานะที่เป็นนายกอบต.ก็ต้องออกไปขึ้นแท่นกล่าวต้อนรับใช่มั้ยล่ะคะ เจ๊รู้มั้ย มีคนไม่หวังดี ประณามเจ๊เต็มไปหมดเลยค่ะ ว่อนทั้งใน internet, facebook, twitter, social network ทั้งโลกปกติ โลกไซเบอร์เลยนะคะ หนูน่ะนะ บอกตรงๆว่ารับไม่ด๊าย ใครจะมาหยามเจ๊ของหนู ข้ามตัวหนังสือของหนูไปก่อนเถอะ วันนี้นะ...หนูจะด่าพวกมันให้เละกันไปข้างหนึ่งเลย ชิ!!! คอยดูฝีมือหนูบ้างนะคะ...
ไอ้ที่ใครๆ เค้าบอกว่า เจ๊เอาอีกแล้ว พูดผิดอีกแล้ว ดูซิ “Let me begin by overcome secretary xxx to yyy once again” เค้าว่ากันว่า เจ๊พูด welcome เป็น overcome แหล่ะ หนูมันก็โง่ซะด้วย ไม่เข้าใจว่าไอ้ overcome มันคืออะไร รีบไสหัวตัวเองไปเปิด dictฯ ทันที อ๋อ...overcome แปลว่า เอาชนะ
หนูก็เลยถึงบางอ้อ ไม่เข้าใจเลยนะคะ ว่าพวกนั้นมันสงสัยอะไรกัน ก็กว่าเราจะเอาชนะใจคุณแหม่มให้มาเยือนตำบลของเราได้น่ะมันยากเหลือแสน ถ้าน้ำไม่ท่วมใหญ่ คุณแหม่มจะมาทำไม ใช่มั้ยคะ เพราะฉะนั้น เจ๊ก็พูดถูกอยู่แล้วนี่ พวกนั้นมันโง่นะคะ ออกมาว่าเจ๊ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เข้าใจอะไรเล้ย ไม่รู้ว่าจะโง่อะไรนักหนา ง่าวซ้ำซ้อนนะคะเนี่ย เห็นจะจะ อยากจะหัวเราะใส่หน้ามันจริงๆ
แต่ก็เสียใจจริงๆนะคะ ที่ตัวเองภาษาปะกิดไม่กระดิกหู ถ้าได้ไปเรียนเมืองนอกแบบเจ๊ล่ะก็...มิเช่นนั้นล่ะก็ ฟังเมื่อไหร่ หนูคงเถียงแทนได้ทันที นึกแล้วก็อยากจะเขกกบาลตัวเองซัก 2-3 โป๊กนะคะ ที่ช่วยเจ๊แบบทันควันไม่ได้ แต่เจ๊ไม่ต้องช่วยเขกให้หนูหรอกนะคะ ขอสงวนกบาลไว้เขกด้วยตัวเองจะดีกว่า
ทุกอย่างที่เจ๊พูดมันก็มีนัยยะทั้งนั้น คนเราเนี่ย ฟังอะไรไป แล้วไม่รู้จักคิด มันก็ยังเงี้ยแหล่ะ มีแต่พวกฟังไม่ได้ศัพท์จับเอาไปกระเดียดกันทั้งนั้นเลย หนูลองฟังต่อไปอีกหน่อย....ยังมี It is always a pressure for us ดูซิยั้ง...ดันทุรังจะมาคิดแทนเจ๊อีกว่าจริงๆ มันคือ pleasure ต่างหาก ไม่ใช่ pressure หรอก ผิดอีกแล้วๆ ทำไมนะ ทำไมไม่มีใครเข้าใจเจ๊เลย
ใครไม่เข้าใจเจ๊ แต่หนูยืนยันค่ะว่า หนู stand beside เจ๊เสมอ หนูเข้าใจว่าการยืนใกล้คนใหญ่คนโต มันกดดันขนาดไหน คนเรากล้าทำกล้ารับใช่มั้ยคะ การรู้สึกยังไงแล้วก็พูดความจริงออกไปน่ะ ผู้ใหญ่ท่านก็อาจจะเมตตาเรานะคะ เพราะฉะนั้นเจ๊อย่าไปแคร์สื่อเลยค่ะ คนเราทำดีซะอย่าง เดี๋ยววันหนึ่ง มันก็จะเห็นผลล่ะค่ะ หนูล่ะดีใจ๊ดีใจ ที่คนโง่ๆอย่างหนูไม่ได้ไปเป็นนายกอบต.เข้า คงกดดันมากเลยใช่มั้ยคะ
แต่ตลอดเวลาที่เจ๊พูดเนี่ย หนูเห็นคุณแหม่มแกก็พยักหน้าหงึกๆนะคะ แต่แกก็แอบเกาหัวเป็นระยะด้วย สงสัยยุงจะกัดหัวแก ก็มีแค่เรื่องนี้แหล่ะค่ะ ที่หนูนึกได้ ว่าแขกมาหาเราทั้งที เจ๊น่าจะให้ลูกน้องฉีดไบก้อนดีๆหน่อย มีน้ำเน่ารึเปล่า ยุงที่นั่นต้องเยอะเกินไปแน่ๆ ไอ้ยุงนี่ มันเกือบทำเราขายหน้าตำบลอื่นไปซะแล้ว เค้าใหญ่กว่าเราเยอะซะด้วยสิ...
แต่หลังจากนั้น หนูก็ไม่ได้ฟังต่อแล้วล่ะค่ะ หนูปวดหู โอ๊ะ...ปวดหัวด้วย ไม่ใช่เพราะเจ๊นะคะ อย่าเข้าใจผิด หนูมันโง่เอง ฟังไปก็ไม่เข้าใจ จะมาแกะถอดทีละคำ มันก็เสียเวล่ำเวลาเปล่าๆ ประชาชนตัวเล็กๆอย่างหนู เอาเวลาไปทำเรื่องเล็กๆ อย่างขูดต้นไม้หาหวยจะดีกว่า ว่าแต่...ตอนนี้เจ๊โดยสารรถทะเบียนอะไรคะ บอกกันมั่งน้า ไหนๆก็เป็นแฟนคลับกันแล้ว หนูรักเจ๊นะ...
ถึงสุดท้ายแต่ยังไม่ท้ายสุด วันนี้ยังมีจดหมายจากพี่ชายที่แสนดีของเจ๊มาปรากฎบนหน้าสื่ออีก โถๆ...พ่อคู้ณ พ่อมหาจำเริญ ไม่เคยเห็นใครใจพระขนาดนี้มาก่อนเลย คุณตันที่หนูชอบแสนชอบแกนี่ กระเด็นตกกระป๋องไปดื้อๆเลยนะคะ ก็พี่ชายเจ๊น่ะบริจาคช่วยน้ำท่วมไม่รู้สิบล้อกี่คันต่อกี่คัน แล้วยังจะไม่อยากได้อะไรตอบแทนด้วย ถ้าประเทศเรามีคนแบบนี้เยอะๆ...โอ้ว....ไม่อยากจะคิดเลยค่ะ...
ก็ที่ใครๆเค้าว่าเรื่องพระราชกฤษฎีกา เอ...เรียกอย่างงี้ถูกต้องใช่มั้ยคะ เบื่อจังเลย ที่ต้องมานั่งลังเลว่าเวลาพูดอะไร เรียกอะไร กังวลว่าจะพูดถูกมั้ย ทั้งๆที่ก็มีเจ๊เป็น idol คนงามอยู่แล้วแท้ๆ ยังไงหนูก็ไม่มั่นใจในตัวเองซะทีนะคะ
ก็เรื่องพรฎ.อันนั้นแหล่ะค่ะ ที่เจ๊บอกว่าไปช่วยน้ำท่วมแล้วมดนำทาง...เอ๊ย เรดาร์นำทางเสียน่ะค่ะ จำได้ใช่มั้ยคะ แล้วเค้าแอบผ่านอันนี้ออกมา หนูแอบเห็นด้วยนะคะ ที่นักข่าวต่างประเทศถามเร็วๆ ต่อหน้าคุณแหม่ม แล้วเจ๊ตอบเน้นย้ำไปช้าๆ ว่าเจ๊ไม่อยู่ เจ๊ไม่รู้เรื่อง เจ๊ย้อนได้สาแก่ใจมาก พร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจทิ้งท้ายอีกต่างหาก ฮ่ะๆๆ สะใจหนูจริงๆค่ะ เล่นเอาฝรั่งหมดคำถามกันไปเลย ฮ่ะๆๆ ขอหัวเราะอีกทีนะคะ เสียมารยาทไปมั้ยคะ ที่หนูไปเยาะเย้ยเค้า เก็บกิริยาไว้ไม่อยู่น่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วย...
กลับมาเรื่อง พรฎ. นะคะ ยังไม่ทันจะอะไรเล้ย ผู้คนก็ตื่นตูมกันซะยกใหญ่ เล่นเอาพ่อคุณ พ่อทูนหัวพี่ชายของเจ๊ร้อนอาสน์ ต้องเขียนจดหมายด้วยลายมืออันมีค่า มาถึงสื่อด้วยตัวเอง ท่านว่า ท่านอยากจะเสียสละ ไม่อยากให้คนในตำบลต้องทะเลาะกัน อยากให้ลองกอง...เอ๊ะ ความสามารถในการพิมพ์ของหนู คงตกต่ำลงเป็นแน่แท้...อยากให้ทุกคนในตำบลปรองดองกัน ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะเสียสละความสุขส่วนตัวเอง... พี่ชายเจ๊เท่ห์ระเบิดเหมือนไชยา มิตรชัย เลยค่ะเจ๊ ได้ใจแม่ยกไปแล้วทั่วประเทศ รวมหนูด้วยนะคะ...
ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมคนอื่นๆถึงไม่รู้จัก Forgive and Forget นะคะ จะ Remember, Realize สำเหนียก จำฝังใจ แค้นฝังหุ่นกันไปถึงไหนกันเนี่ย
แต่ในใจหนูก็แอบเชียร์นะคะ เพราะในจดหมายท่าน นักข่าวอ่านจนจบ ไม่มีคำพูดไหน บอกว่าจะไม่กลับมาตรงๆเลยค่ะ เกิดมา...หนูไม่เคยเจอใครประเสริฐขนาดนี้มาก่อนเลย... ฟังแล้วน้ำตาจะไหล หนูนึกถึงเพลงพี่ชายที่แสนดีค่ะ เหมาะกับพี่น้องต้องสู้ อย่างเจ๊และเฮียพี่ชายเจ๊จริงๆ สู้ๆสู้ตายค่ะ...
ครั้งโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย จับมือจูงน้องไป
มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป ขี่คอพี่สูงเอง
เจ๊และพี่ชายเนี่ย จะโดนผู้คนกลั่นแกล้งมากเกินไปแล้วนะ หนูไม่รู้จะทำยังไงที่จะช่วยได้ ก็หนูเป็นแค่ประชาชนโง่ๆคนหนึ่ง ก็ได้แต่เขียนจดหมายมาให้กำลังใจ อ้อ...เกือบลืม...ได้ข่าวใหม่เพิ่มมาว่า แกนนำเสื้อแพงจะออกมาชุมนุม เค้าพูดว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด จะนองเลือดรึเปล่าอันนี้ไม่รู้ แต่เค้าต้องการให้พรฎ.ผ่านฉลุย ก็แค่นั้น
ไม่ทันไร จะเอาเลือดไก่เลือดหมูมาเทกันอีกแล้ว สงสารมันนะคะ ไก่ หมู มันตายก็คงเพราะให้เราได้กินเป็นอาหาร คงไม่ได้ตายเพราะให้ลิงดูอย่างในสุภาษิตหรอก ใช่มั้ยคะเจ๊ ไม่ว่าฝ่ายไหน ก็ไม่ควรเอาเลือดมามันเทละเลงเล่นเนอะ สงสารมันน่ะค่ะ พี่ชายเจ๊ก็บอกแล้ว เพือความสุขของตำบล ท่านทนได้ ลองกองกันไว้ดีกว่านะคะ...เอ๊...เหมือนหนูจะตกหล่นอะไรไป ช่างมันเถอะเนาะ เจ๊อ่านแล้วคงเข้าใจได้ (มั้ยฮึ)....
เจ๊คะ...หนูว่าเจ๊นี่เป็นคนที่น่าสนใจมากเลยค่ะ น่าติดตาม หนูขออนุญาตเขียนจดหมายถึงเจ๊อีกนะคะ หนูจะเชียร์เจ๊ไปตลอดเลยค่ะ ว่ากันตามท้องเรื่องแล้ว ความดีก็น่าจะชนะความชั่วในที่สุดแหล่ะเนาะเจ๊เนาะ...สุดท้ายของวันนี้ หนูอยากจะบอกเจ๊ว่า...เจ๊น่ะ ยอดเยี่ยมกระเทียมดองจะตายไป หนูยังไม่รู้เลยว่า ถ้าเจ๊หมดวาระไป ใครจะมาพิชิตใจหนูได้เท่าเจ๊อีก เพราะหัวใจเจ๊นั้นมันน่ากราบมว้ากกกก....yahoooooooo!
ปล.ถ้าจะย้ายไปโลกอื่นเมื่อไหร่ อย่าลืมบอกหมายเลขยานอวกาศโดยสารนะคะ หนูจะขายบ้านแทงหวย เอาให้รวยตายกันไปข้างเลย...
จากหนูเองค่ะ
ถึงหนูจะขี้เหร่ แต่หัวใจหนูสวยมาก...อยากบอกค่ะ...
20 พฤศจิกาคม 2554 (ไม่อยากให้เดือนนี้หมดไปเลย)...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น