วันนี้วันที่ 4 ธันวาคม 2554 ได้ดูเพลง ‘ในหลวงของแผ่นดิน’ เป็นครั้งแรก พูดกับใครๆ อาจถูกมองว่าเชยเอาได้ง่ายๆ ก็โดยปกติ ไม่ค่อยได้ดูทีวีซักเท่าไหร่ นอกจากเปิดดูข่าวก่อนไปทำงานตอนเช้าบ้าง พอให้ชีวิตตามอะไรทัน พอได้ดู MV เพลงนี้เข้า เลยรู้สึกว่า...เออนะ...พรุ่งนี้วันที่ 5 ธันวาคม นอกจากเป็นวันที่มนุษย์เงินเดือนอย่างเราได้หยุดอีก 1 วันแล้ว เราลืมอะไรไปรึเปล่าน้า การที่เราพูดว่าเรารักในหลวง...อะไรคือเหตุผลของคำพูดนี้ในใจเรา ไหนลองมาเขียนถึงดูดีกว่า
ตอนเด็กๆ ตอนที่โลกของเรามันยังเป็นโลกใบเล็กๆ จำกัดวงอยู่แค่บ้านและโรงเรียน ที่บ้านเราจะเห็นรูปในหลวงที่ปฏิทิน เห็นในหลวงจากในทีวี ได้เห็นได้รู้ว่าคนๆนี้ท่านเป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินไทย ท่านเป็นกษัตริย์อยู่สบายๆได้ แต่ท่านกลับชอบไปที่ลำบากๆ ที่ๆมีแต่ผู้คนยากจน ไปเพื่อเยี่ยมเยียนราษฎร พัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนที่ยากไร้ ท่านคิดให้ เริ่มให้ ทำให้เค้ามีชีวิตอยู่ได้จริงอย่างยั่งยืน
เรามักได้เห็นภาพในหลวงขึ้นรถปุเลงๆ ในที่กันดาร สิ่งที่ท่านถือติดมือ มักมีกล้องถ่ายรูป สมุด ดินสอหรือปากกานี่แหล่ะ ที่โรงเรียน ครูก็สอนเรื่องพระราชกรณียกิจ ครูบอกว่าชาวเขาปลูกฝิ่น ฝิ่นสกัดได้มอร์ฟีน ได้เฮโรอีน ใครๆก้รู้ว่าเป็นยาเสพติดให้โทษ ที่ดินว่างๆ พวกชาวเขาไม่รู้จะทำอะไร ไม่มีความรู้ ก็ปลูกฝิ่นมันซะเลย ขายได้ราคาดี หรืออย่างน้อยก็ทำไร่เลื่อนลอย ทำลายหน้าดินไปเรื่อยๆ
พอในหลวงกับสมเด็จย่าท่านไปเยี่ยม ท่านก็นำโครงการในพระราชดำริไปให้ ทุกวันนี้ไม่มีไร่ฝิ่น มีแต่พืชผักผลไม้เมืองหนาว เมืองเหนือ ปลูกที่ภาคเหนือ แต่ได้กินกันทั่วประเทศ และยังเป็นแหล่งท่องเที่ยวชั้นดี พอโตขึ้น เวลาไปเที่ยวตามดอยทีไร นึกขึ้นมาได้ อยากจะน้ำตาซึม ถ้าไม่มีท่าน ไม่แน่ว่าเราอาจจะได้นั่งเสพฝิ่นทำร้ายร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้ากันไปแล้วก็ ไม่รู้
ในพื้นที่เสื่อมโทรมแห้งแล้ง ท่านก็มีโครงการพัฒนาที่ดินทำกิน ทำระบบสหกรณ์ ให้ชาวบ้านรู้จักทำกิน รวมตัวกัน รักษาผลประโยชน์ ของตัวเอง อย่างสหกรณ์หุบกระพงที่เพชรบุรี จำได้ว่าเคยท่องตอนป.4ด้วย ที่โรงเรียนก็มีระบบสหกรณ์นะ เราไปซื้อของ แล้วพอปลายปีก็มีปันผลตามหุ้นอันน้อยนิดที่เรามีอยู่ แต่สอนให้เรารู้ได้ว่า สหกรณ์มันดียังไง
พื้นที่น้ำหลาก ท่านก็สอนให้ปลูกหญ้าแฝกชะลอน้ำ ให้ทำฝายกั้นน้ำ และเอาน้ำมาใช้ประโยชน์ได้ด้วย ท่านรู้ว่าประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม ท่านก็สร้างเขื่อนเพื่อรองรับ ให้ประชาชนของท่านมีน้ำทำการเกษตรตลอดปี ตลอดชาติ ไหนจะโครงการฝนหลวง เพื่อหยิบยืมน้ำฝนจากฟากฟ้า มาให้ประชาชนของท่านได้ทำไร่ไถนา ทำการเกษตร ไหนจะสิ่งประดิษฐ์อีกสารพัดที่คิดมา อย่างกังหันน้ำที่ช่วยบำบัดน้ำเสีย เพิ่มปริมาณออกซิเจนในน้ำ เพิ่มรอยยิ้มให้ประชาชน
เรื่องสุขภาพ ท่านก็พาหมอไปไปรักษาคนยากไร้ ไม่เสียตังค์ สอนให้รู้จักดูแลสุขภาพ ท่านหยิบยื่นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต ท่านสอนเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง ไร่นาสวนผสม ใช้วัวควายไถนา ใช้ธรรมชาติหมุนเวียน ปลูกพืช เลี้ยงสัตว์ พอมี พอกิน เหลือกินเหลือใช้ ก็ได้ขาย ไม่ต้องตะเกียกตะกาย
พอเราโตขึ้น ความรู้สึกเราถึงสิ่งที่ท่านทำ ท่านสอน มันโคตรจะยิ่งใหญ่ในใจเรา ท่านมีบารมีล้นพ้นได้ เพราะท่านไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลย ท่านยอมลำบาก เพื่อช่วยคนอื่น ทั้งที่ไม่ต้องทำก็ได้ ท่านไม่ได้หยิบยื่นเงินทอง แล้วให้ประชาชนอ้าปากรอ เดี๋ยวเอามาป้อนใหม่นะ แต่ท่านหยิบยื่นวิธีการ ท่านสอนให้เรารู้จักรับผิดชอบต่อตัวเอง ต่อสังคม เราบังอาจคิดเอาเองว่าท่านทำให้ดูเป็นตัวอย่าง หรืออย่างน้อย เราก็ควรดูเป็นตัวอย่าง ส่วนใครจะคิดได้มั้ย มันก็แล้วแต่คน ให้เราร่ายความดีของท่านเท่าไหร่ มันก็คงไม่หมดหรอก คนเราเอื้อเฟื้อกับคน 1 คน ก็ถือว่ามีประโยชน์แล้ว แต่สิ่งที่ท่านทำนี่ ไม่รู้ให้กับคนเท่าไหร่ เพื่อที่ผู้คนก็มีโอกาสได้ให้ต่อไป
บ้านอื่นเมืองอื่น ประเทศผู้ก้าวล้ำในเทคโนโลยี อาจไม่เข้าใจว่าทำไมเราเทิดทูนพระมหากษัตริย์ขนาดนี้ เค้าคงเชื่อว่าการมีกษัตริย์คือการแบ่งชนชั้นวรรณะอย่างหนึ่งในสังคม แต่เค้าคงไม่เข้าใจ เรื่องศูนย์รวมใจของคนในชาติ ท่านเป็นผู้มีพระคุณ มันไม่ใช่ว่าอยู่ๆเราก็รักอย่างหัวปักหัวปำ มันมีที่มาที่ไป และโชคดีที่เราเกิดทันยุคหลังพอดีที่ได้เห็นสิ่งที่ท่านทำ ประวัติศาสตร์สอนให้เรามีปัจจุบัน และมีอนาคต การยกย่องเทิดทูนผู้ที่มีคุณูปการอย่างใหญ่หลวง มันก็เป็นเรื่องสมควรที่ผู้มีกตัญญูควรทำ ถ้าเราได้มีโอกาสกราบท่าน มันก็คงมาจากหัวใจจริงๆ
เราว่าเป็นบุญมากที่ประเทศไทยมีท่าน และท่านทำหลายๆอย่างทัน ถ้าฝิ่นยังอยู่ในยุคนี้ อาจมีใครบางคนเข้าประกันราคาหรือจำนำฝิ่น เพราะหวังดี อยากให้ชาวเขามีรายได้เพิ่ม อาจเปิดสูบฝิ่นเสรี มอมเมากันไป ที่ไหนลำบากบ้าง กันดารบ้าง ยกมือขึ้น มาลงทะเบียนนะ เดี๋ยวจะแจกตังค์ ไปคิดเอาเองนะว่าจะทำอะไร อ้อ..ปีหน้าเดี๋ยวอย่าลืมมารับใหม่ล่ะ ทำไร่ไถนาเหรอ...เดี๋ยวจะออกทุนช่วยนะ เอาบัตรเครดิตไปเซ็นต์ปุ๋ยเคมีที่ญาติเราขายได้เลย จะไถนา จะปลูกข้าว จะเกี่ยวข้าวก็ใช้เทคโนโลยีสิ แพงๆทั้งนั้น โลกเราเจริญทางวัตถุมากขึ้น เราก็เชื่อมั่นและยึดติดในตัวตนมากขึ้น มีความคิดที่เป็นปัจเจก ตัวใครตัวมัน ดูเหมือนพร้อมเสมอที่จะแตกแยก
ยุคนี้เป็นยุคโลกาภิวัฒน์ ตอนนี้เรากำลังถูกสอนให้วิ่งตามเทคโนโลยีให้ทัน เรามาใช้แท้ปเล็ตกันเถอะ ครูที่สอนในโรงเรียนประถม มัธยม ถูกพัฒนาให้มีคุณภาพมากพอรึเปล่าก็ไม่รู้ อยากจะบอกว่า ทุกวันนี้แม้แต่อาจารย์มหาวิทยาลัย ยังแบ่งสีสันอยู่เลย จะซาบซึ้งในศิลปะกันรึก็ไม่ใช่ ดูๆไป เหมือนประเทศจะบานปลายยังไงไม่รู้ คิดไม่ออกว่ามันจะลงตัวสวยๆได้ยังไง จริงๆทุกอย่างที่เรามอง มันมีมากมายเหลือเกิน เราแค่ต้องแยกแยะให้ออกว่ามันคือความหวังดีหรือยาพิษ เวลาเรามีทุกข์ มีคนเอายาเสพติดมาวางให้ตรงหน้า แล้วบอกว่าดีนะ กินแล้วลืมทุกอย่างเลย เราเลือกได้ ว่าจะเสพมันเข้าไปมั้ย สำคัญว่าเราแยกแยะมันออกมั้ยนี่แหล่ะ
เด็กรุ่นใหม่ถูกเพิ่มจำนวนแบบทวีคูณ มันไม่ใช่แบบ 1, 2, 3, 4, 5 แต่เป็น 1, 2, 4, 8, 16 ได้แต่ภาวนาว่าขอให้เด็กๆส่วนใหญ่ รู้จักคิด รู้จักรับผิดชอบต่อตัวเอง ต่อสังคม เป็นเด็กดีด้วยเถอะ เด็กๆจะมองเราเป็น ผู้ใหญ่งี่เง่า เต่าล้านปี ดึกดำบรรพ์ ไม่เข้าใจวัยรุ่นมั้ยนะ เด็กๆจะเข้าใจมั้ยว่า ทำไมเราถึงต้องรักในหลวงกันทั่วบ้านทั่วเมือง หรือถ้าถูกบังคับให้ท่องหรือให้ดูพระราชกรณียกิจ เค้าจะรู้สึกอินไปกับสิ่งนี้มั้ย ได้โปรดอย่าเห็นเป็นเรื่องน่าเบื่อเลยนะ ทุกวันนี้ท่านอายุมากแล้ว ทำงานหนักมาตลอด พรุ่งนี้ก็จะอายุ 84 แล้ว ทำงานหนักๆก็ไม่ไหวอีกแล้ว แต่สิ่งที่ท่านปลูกไว้ มันยังคงงอกงามอยู่ในทุกๆที่ๆท่านไป ใช้ใจมอง เราจะรู้ว่ามันแสนสวยงาม
เมื่อไหร่ที่ได้ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี เราได้แต่หวังให้เด็กๆได้โปรดเข้าใจด้วยเถอะ ว่าเราทำกันไปทำไม...ในหลวงของเรา ท่านคือพระภัทรมหาราช มหาราชผู้ประเสริฐยิ่งของแผ่นดินไทยอันเป็นที่รักยิ่ง
ด้วยหัวใจของชาวไทยตัวน้อยๆคนหนึ่ง
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
4 ธันวาคม 2554
ตอนเด็กๆ ตอนที่โลกของเรามันยังเป็นโลกใบเล็กๆ จำกัดวงอยู่แค่บ้านและโรงเรียน ที่บ้านเราจะเห็นรูปในหลวงที่ปฏิทิน เห็นในหลวงจากในทีวี ได้เห็นได้รู้ว่าคนๆนี้ท่านเป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินไทย ท่านเป็นกษัตริย์อยู่สบายๆได้ แต่ท่านกลับชอบไปที่ลำบากๆ ที่ๆมีแต่ผู้คนยากจน ไปเพื่อเยี่ยมเยียนราษฎร พัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนที่ยากไร้ ท่านคิดให้ เริ่มให้ ทำให้เค้ามีชีวิตอยู่ได้จริงอย่างยั่งยืน
เรามักได้เห็นภาพในหลวงขึ้นรถปุเลงๆ ในที่กันดาร สิ่งที่ท่านถือติดมือ มักมีกล้องถ่ายรูป สมุด ดินสอหรือปากกานี่แหล่ะ ที่โรงเรียน ครูก็สอนเรื่องพระราชกรณียกิจ ครูบอกว่าชาวเขาปลูกฝิ่น ฝิ่นสกัดได้มอร์ฟีน ได้เฮโรอีน ใครๆก้รู้ว่าเป็นยาเสพติดให้โทษ ที่ดินว่างๆ พวกชาวเขาไม่รู้จะทำอะไร ไม่มีความรู้ ก็ปลูกฝิ่นมันซะเลย ขายได้ราคาดี หรืออย่างน้อยก็ทำไร่เลื่อนลอย ทำลายหน้าดินไปเรื่อยๆ
พอในหลวงกับสมเด็จย่าท่านไปเยี่ยม ท่านก็นำโครงการในพระราชดำริไปให้ ทุกวันนี้ไม่มีไร่ฝิ่น มีแต่พืชผักผลไม้เมืองหนาว เมืองเหนือ ปลูกที่ภาคเหนือ แต่ได้กินกันทั่วประเทศ และยังเป็นแหล่งท่องเที่ยวชั้นดี พอโตขึ้น เวลาไปเที่ยวตามดอยทีไร นึกขึ้นมาได้ อยากจะน้ำตาซึม ถ้าไม่มีท่าน ไม่แน่ว่าเราอาจจะได้นั่งเสพฝิ่นทำร้ายร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้ากันไปแล้วก็ ไม่รู้
ในพื้นที่เสื่อมโทรมแห้งแล้ง ท่านก็มีโครงการพัฒนาที่ดินทำกิน ทำระบบสหกรณ์ ให้ชาวบ้านรู้จักทำกิน รวมตัวกัน รักษาผลประโยชน์ ของตัวเอง อย่างสหกรณ์หุบกระพงที่เพชรบุรี จำได้ว่าเคยท่องตอนป.4ด้วย ที่โรงเรียนก็มีระบบสหกรณ์นะ เราไปซื้อของ แล้วพอปลายปีก็มีปันผลตามหุ้นอันน้อยนิดที่เรามีอยู่ แต่สอนให้เรารู้ได้ว่า สหกรณ์มันดียังไง
พื้นที่น้ำหลาก ท่านก็สอนให้ปลูกหญ้าแฝกชะลอน้ำ ให้ทำฝายกั้นน้ำ และเอาน้ำมาใช้ประโยชน์ได้ด้วย ท่านรู้ว่าประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม ท่านก็สร้างเขื่อนเพื่อรองรับ ให้ประชาชนของท่านมีน้ำทำการเกษตรตลอดปี ตลอดชาติ ไหนจะโครงการฝนหลวง เพื่อหยิบยืมน้ำฝนจากฟากฟ้า มาให้ประชาชนของท่านได้ทำไร่ไถนา ทำการเกษตร ไหนจะสิ่งประดิษฐ์อีกสารพัดที่คิดมา อย่างกังหันน้ำที่ช่วยบำบัดน้ำเสีย เพิ่มปริมาณออกซิเจนในน้ำ เพิ่มรอยยิ้มให้ประชาชน
เรื่องสุขภาพ ท่านก็พาหมอไปไปรักษาคนยากไร้ ไม่เสียตังค์ สอนให้รู้จักดูแลสุขภาพ ท่านหยิบยื่นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต ท่านสอนเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง ไร่นาสวนผสม ใช้วัวควายไถนา ใช้ธรรมชาติหมุนเวียน ปลูกพืช เลี้ยงสัตว์ พอมี พอกิน เหลือกินเหลือใช้ ก็ได้ขาย ไม่ต้องตะเกียกตะกาย
พอเราโตขึ้น ความรู้สึกเราถึงสิ่งที่ท่านทำ ท่านสอน มันโคตรจะยิ่งใหญ่ในใจเรา ท่านมีบารมีล้นพ้นได้ เพราะท่านไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลย ท่านยอมลำบาก เพื่อช่วยคนอื่น ทั้งที่ไม่ต้องทำก็ได้ ท่านไม่ได้หยิบยื่นเงินทอง แล้วให้ประชาชนอ้าปากรอ เดี๋ยวเอามาป้อนใหม่นะ แต่ท่านหยิบยื่นวิธีการ ท่านสอนให้เรารู้จักรับผิดชอบต่อตัวเอง ต่อสังคม เราบังอาจคิดเอาเองว่าท่านทำให้ดูเป็นตัวอย่าง หรืออย่างน้อย เราก็ควรดูเป็นตัวอย่าง ส่วนใครจะคิดได้มั้ย มันก็แล้วแต่คน ให้เราร่ายความดีของท่านเท่าไหร่ มันก็คงไม่หมดหรอก คนเราเอื้อเฟื้อกับคน 1 คน ก็ถือว่ามีประโยชน์แล้ว แต่สิ่งที่ท่านทำนี่ ไม่รู้ให้กับคนเท่าไหร่ เพื่อที่ผู้คนก็มีโอกาสได้ให้ต่อไป
บ้านอื่นเมืองอื่น ประเทศผู้ก้าวล้ำในเทคโนโลยี อาจไม่เข้าใจว่าทำไมเราเทิดทูนพระมหากษัตริย์ขนาดนี้ เค้าคงเชื่อว่าการมีกษัตริย์คือการแบ่งชนชั้นวรรณะอย่างหนึ่งในสังคม แต่เค้าคงไม่เข้าใจ เรื่องศูนย์รวมใจของคนในชาติ ท่านเป็นผู้มีพระคุณ มันไม่ใช่ว่าอยู่ๆเราก็รักอย่างหัวปักหัวปำ มันมีที่มาที่ไป และโชคดีที่เราเกิดทันยุคหลังพอดีที่ได้เห็นสิ่งที่ท่านทำ ประวัติศาสตร์สอนให้เรามีปัจจุบัน และมีอนาคต การยกย่องเทิดทูนผู้ที่มีคุณูปการอย่างใหญ่หลวง มันก็เป็นเรื่องสมควรที่ผู้มีกตัญญูควรทำ ถ้าเราได้มีโอกาสกราบท่าน มันก็คงมาจากหัวใจจริงๆ
เราว่าเป็นบุญมากที่ประเทศไทยมีท่าน และท่านทำหลายๆอย่างทัน ถ้าฝิ่นยังอยู่ในยุคนี้ อาจมีใครบางคนเข้าประกันราคาหรือจำนำฝิ่น เพราะหวังดี อยากให้ชาวเขามีรายได้เพิ่ม อาจเปิดสูบฝิ่นเสรี มอมเมากันไป ที่ไหนลำบากบ้าง กันดารบ้าง ยกมือขึ้น มาลงทะเบียนนะ เดี๋ยวจะแจกตังค์ ไปคิดเอาเองนะว่าจะทำอะไร อ้อ..ปีหน้าเดี๋ยวอย่าลืมมารับใหม่ล่ะ ทำไร่ไถนาเหรอ...เดี๋ยวจะออกทุนช่วยนะ เอาบัตรเครดิตไปเซ็นต์ปุ๋ยเคมีที่ญาติเราขายได้เลย จะไถนา จะปลูกข้าว จะเกี่ยวข้าวก็ใช้เทคโนโลยีสิ แพงๆทั้งนั้น โลกเราเจริญทางวัตถุมากขึ้น เราก็เชื่อมั่นและยึดติดในตัวตนมากขึ้น มีความคิดที่เป็นปัจเจก ตัวใครตัวมัน ดูเหมือนพร้อมเสมอที่จะแตกแยก
ยุคนี้เป็นยุคโลกาภิวัฒน์ ตอนนี้เรากำลังถูกสอนให้วิ่งตามเทคโนโลยีให้ทัน เรามาใช้แท้ปเล็ตกันเถอะ ครูที่สอนในโรงเรียนประถม มัธยม ถูกพัฒนาให้มีคุณภาพมากพอรึเปล่าก็ไม่รู้ อยากจะบอกว่า ทุกวันนี้แม้แต่อาจารย์มหาวิทยาลัย ยังแบ่งสีสันอยู่เลย จะซาบซึ้งในศิลปะกันรึก็ไม่ใช่ ดูๆไป เหมือนประเทศจะบานปลายยังไงไม่รู้ คิดไม่ออกว่ามันจะลงตัวสวยๆได้ยังไง จริงๆทุกอย่างที่เรามอง มันมีมากมายเหลือเกิน เราแค่ต้องแยกแยะให้ออกว่ามันคือความหวังดีหรือยาพิษ เวลาเรามีทุกข์ มีคนเอายาเสพติดมาวางให้ตรงหน้า แล้วบอกว่าดีนะ กินแล้วลืมทุกอย่างเลย เราเลือกได้ ว่าจะเสพมันเข้าไปมั้ย สำคัญว่าเราแยกแยะมันออกมั้ยนี่แหล่ะ
เด็กรุ่นใหม่ถูกเพิ่มจำนวนแบบทวีคูณ มันไม่ใช่แบบ 1, 2, 3, 4, 5 แต่เป็น 1, 2, 4, 8, 16 ได้แต่ภาวนาว่าขอให้เด็กๆส่วนใหญ่ รู้จักคิด รู้จักรับผิดชอบต่อตัวเอง ต่อสังคม เป็นเด็กดีด้วยเถอะ เด็กๆจะมองเราเป็น ผู้ใหญ่งี่เง่า เต่าล้านปี ดึกดำบรรพ์ ไม่เข้าใจวัยรุ่นมั้ยนะ เด็กๆจะเข้าใจมั้ยว่า ทำไมเราถึงต้องรักในหลวงกันทั่วบ้านทั่วเมือง หรือถ้าถูกบังคับให้ท่องหรือให้ดูพระราชกรณียกิจ เค้าจะรู้สึกอินไปกับสิ่งนี้มั้ย ได้โปรดอย่าเห็นเป็นเรื่องน่าเบื่อเลยนะ ทุกวันนี้ท่านอายุมากแล้ว ทำงานหนักมาตลอด พรุ่งนี้ก็จะอายุ 84 แล้ว ทำงานหนักๆก็ไม่ไหวอีกแล้ว แต่สิ่งที่ท่านปลูกไว้ มันยังคงงอกงามอยู่ในทุกๆที่ๆท่านไป ใช้ใจมอง เราจะรู้ว่ามันแสนสวยงาม
เมื่อไหร่ที่ได้ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี เราได้แต่หวังให้เด็กๆได้โปรดเข้าใจด้วยเถอะ ว่าเราทำกันไปทำไม...ในหลวงของเรา ท่านคือพระภัทรมหาราช มหาราชผู้ประเสริฐยิ่งของแผ่นดินไทยอันเป็นที่รักยิ่ง
ด้วยหัวใจของชาวไทยตัวน้อยๆคนหนึ่ง
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
4 ธันวาคม 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น