ไม่ได้เขียนถึงเจ๊มาพักใหญ่ ต้องสารภาพตามตรงค่ะว่าเดือนธันวาทีไร หัวหนูก็ยุ่งเป็นยุงตีกันทู้กที ไม่ได้คันหัวหรอกนะคะ...แล้วก็ไม่ได้คันหูด้วยค่ะ ก็มันเป็นเดือนยุ่งเหยิงนะคะ ก่อนจะผ่านไปจนเราเรียกมันว่าเป็นปีเก่าได้ ก็มีอะไรต้องสะสางเยอะแยะเต็มไปหมด หนูก็เลยไม่ค่อยมีเวลา นั่งเบิ่งตาดูทีวีจ้องเชียร์ผลงานเจ๊เท่าที่ควร ต้องขออภัยด้วยนะคะ ที่ทำตัวเหินห่าง
Where where is where where…อย่างที่บอกมานานนมแล้ว ว่าภาษาอังกฤษอิงลิชฟอร์ยูหนูมันไม่ดี ขอลองใช้บ้างอะไรบ้างนะคะ เผื่อผิดพลาดยังไง เจ๊จะได้ช่วยแก้ไข รบกวนด้วยนะคะ เอาใหม่ค่ะ where where is where where...ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ปีใหม่ทั้งที หนูก็อวยพรให้เพื่อนๆในตำบลไปตั้งมากมาย ถ้าหนูทำเมินเจ๊ไป มีหวังเจ๊คงจะมึนตับแย่เลย หนูเลยแอบหวังให้ความรักความหวังดีของหนูที่มีอยู่มิรู้คลาย เป็นพรอันประเสริฐ ผ่านลมพัดไปป๊ะผิวกายเจ๊เข้า ทำให้รักเราจงเจริญ...เอ๊ย...ไม่ใช่ค่ะ อยากให้เจ๊อยู่ยงคงกระพัน ขอให้หนังเจ๊หนาๆ ใครก็มาขบมากัดไม่เข้า เอาวาจาแหลมคมมาทิ่มมาบาดก็ไม่รู้สึก กินปูนก็ไม่ร้อนท้อง ใครมากระแนะกระแหนก็แพ้ภัยเจ๊...ซึ่งความจริงจากที่ผ่านมาก็มีแนวโน้มเช่น นั้นอยู่แล้วแหล่ะเนาะเจ๊เนาะ...
หนูว่าศักราชใหม่นี้ เราจะได้ฮา 555 กันซะยิ่งกว่าชื่อปีอีก พันปีจะมีซักครั้ง เอาให้สะใจกันไปทั้งบางเลยค่ะเจ๊ เช่นว่าปีมังกรนี้ มีเซอร์ไพร์สดีมั้ยคะ...มังกรตัวจริง พี่ชายเจ๊จะกลับมา...ไม่รู้ว่าจะประหลาดใจกันมั้ย หรือว่ารู้กันหมดทั้งตำบลแล้ว หนูไปเก็บผักชีหลังบ้านมาเด็ดใบลุ้นค่ะ กลับ-ไม่กลับ-กลับ-ไม่กลับ แต่ตอนสุดท้ายมันเหลือไอ้ช่อๆตรงกลางๆ หนูเลยไม่รู้ว่าจะเด็ดมันยังไง เลยเลิกเล่นค่ะ ก็ความจริงใครจะมาทำนายทายทักอนาคตได้แม่นเหมือนจับวางล่ะคะ หนูไม่ใช่เด็กชายปลาบู่ซักกะหน่อยเนอะ...
เจ๊คะ...หนูสงสัยอะไรบางอย่างค่ะ พวกลูกกระจ๊อกเจ๊นี่มันเอาใหญ่แล้วจริงๆนะคะ ไม่รู้ว่าเจ๊ระแคะระคายเรื่องนี้บ้างมั้ย ก็เรื่องเดิมนั่นแหล่ะค่ะ เรื่องพาสปอร์ตของพี่ชายสุดที่รักเจ๊ ที่พี่ชายเจ๊ปฏิเสธบอกว่าไม่รู้เรื่องไงล่ะคะ ไหงอยู่ๆลูกพรรคเดโมแคร็ตฝ่ายตรงข้าม เค้าก็มาโจมตีว่ามีการร้องขอจากพี่ชายเจ๊เข้ามาเองด้วย นี่ถ้าพี่ชายเจ๊ไม่โกหก...ซึ่งพี่ชายเจ๊ก็ต้องไม่โกหกอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ คะ...ก็แสดงว่าลูกน้องเจ๊ถึงกลับกล้าสร้างหลักฐานเท็จมาใส่ร้ายกันหน้าตาเฉย เลยนะคะ อย่างงี้มันจะยอมได้เหรอคะเจ๊
พี่ชายเจ๊ก็ไม่อยากกลับมา บอกแล้วบอกอีก ไม่เข้าใจหรือไงพวกฟายนี่ นี่เค้ากินข้าวเหมือนเรารึเปล่าคะเจ๊ เจ๊ก็บอกไม่รู้เรื่อง อุตส่าห์ไว้ใจให้ตัดสินใจต่างๆนานา หนูน่ะรู้ว่าเจ๊ก็ไม่อยากเข้าไปกดดันการทำงานของเค้า แต่ไหนแต่ไรเจ๊ก็ให้อิสระในการทำงานตลอด แล้วดูผลลัพธ์ ดู๊ดู...ดูมันทำ ทำไมถึงทำกับเจ๊ได้ out of control กันจริงๆ...มันเสื่อมเสียมั้ยล่ะเนี่ย รู้ไปถึงตำบลไหน อายไปถึงตำบลนั้นเลยนะคะ หลักฐานเท็จนะเจ๊ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ อย่าไปให้อภัยมันเลย มันทำให้เจ๊และพี่ชายต้องอับอายซ้ำแล้วซ้ำอีก
หลายอย่างแล้วนะพวกเนี้ย เนี่ยล่าสุดก็สนามเด็กเล่นมรดก 4.6 ตารางกิโลเมตรบนยอดภู ที่ไปทับซ้อนกับตำบลข้างๆ ที่เราเผลอไปเออออกับแผนที่ของเค้า ทำให้เราเหมือนจะเสียดินแดน แต่เราพลิกเกมกลับมาได้แป๊บหนึ่ง เรื่องยังกั๊กกันไปมา ยังไม่ทันจบ ตำบลข้างๆดั๊นอาศัยช่วงชุลมุน ทำหนังสือเชิญเราไปสำรวจพื้นที่ มันดูงงๆมั้ยเจ๊...อยู่ๆ มีคนมาบอกว่าสนามบ้านเรา ไม่ใช่บ้านเรา แถมใจดี เชิญเราไปสำรวจพื้นที่บ้านตัวเองอีก
อ้าว...ตกลงนี่บ้านใคร ไอ้ที่ตลกกว่านั้น (ขอบอก...เผื่อเจ๊จะยังไม่รู้) คือลูกน้องเจ๊เสือก...(อุ๊ย...โทษทีค่ะ หลุดมือไป)...ไปบอกเค้าว่า ไม่ไปร่วมการสำรวจหรอก ง่ายๆแค่นี้เลย ไม่มีอธิบายมูลเหตุ หรือยื่นหนังสือคัดค้านอะไรอีก...นี่มันไม่ใช่ National Geographic ช่วงสำรวจโลกนะเจ๊ นี่มันบ้านเรา...เหมือนเรายินยอมให้เค้าพาใครบ้างก็ไม่รู้มาเดินดูบริเวณ บ้านเรา แล้วนึกคิดจินตนาการชี้ไปเรื่อยว่าอยากได้ตรงไหนอีกน้า จะได้อิ๊ปเป๊าะอิ๊ปปี่ตู่เอาเป็นของตัวเองในคราวต่อไป ครั้งหน้าจะได้เอาแผนที่มาให้เราเซ็นต์ใหม่ เผื่อเค้าอยากได้บันไดทางขึ้น ลิฟท์ บันไดเลื่อนล่ะเจ๊ เราจะทำไงดี
มันจะมากไปแล้วนะคะเจ๊ ลูกน้องเจ๊พวกนี้มันทำอะไรลับหลังเจ๊ตลอดเลย เจ๊ก็ใจดีไปไว้ใจพวกนั้นอยู่ได้ เจ๊ลงโทษมันเลยนะคะ “ไหน...มือไหนทำ” แล้วให้มันยื่นมือนั้นออกมา แล้วแบมือ แล้วเอานิ้วทั้งห้าหุบมาชิดกันเป็นพูๆเหมือนขนมจีบ แล้วเจ๊ก็เอาฟุตเหล็กเคาะลงไปแรงๆ เลยค่ะ แล้วบอกว่า “ทีหลังอย่าทำอีกนะ อี้แน!!!” ต่อด้วยให้อมบรเพ็ดห้ามคายชั่วโมงหนึ่ง จะได้หลาบจำ ตอนเด็กๆนะ เวลาหนูทำผิดแล้วโดนคุณครูทำโทษแบบนี้ มันทรมานมาก ไม่กล้าทำผิดอีกเลย แม้กระทั่งหายใจยังต้องสลับออกให้ถูกรูจมูกเลยค่ะ กลัวโดนลงโทษ เจ๊ลองเอาไปใช้ดูก็ได้ค่ะ หนูไม่สงวนลิขสิทธิ์ บางครั้งการลงโทษก็จำเป็นนะคะ อย่าใจดีมากนักเลย
แต่หนูว่านะ ถึงหนูจะเตือนเจ๊ไป ใจบุญสุนทาน แม่พระ ใจกว้างอย่างเจ๊เนี่ย เค้าขออีก 10 ตารางกิโลเมตร ไปทำลู่วิ่ง มีหวังเจ๊ยังให้เค้าไปฟรีๆแหงๆเลย แต่เจ๊คะ...ในฐานะที่หนูก็เป็นหนึ่งในศูนย์หน้าชมรมคนรักเจ๊ ขออนุญาตบังอาจสะกิดกระบังลมเจ๊หน่อยหนึ่งเถอะนะคะ หนูแค่รู้สึกว่าเจ๊ดีเกินไปน่ะค่ะ เลยกลัวว่าเจ๊จะถูกลูกน้องสับขาหลอก เราไม่ใช่มหาสมุทรแปซิฟิคนะคะ ไม่ต้องใจกว้างขนาดนั้นก็ได้ หนูว่าลูกตำบลน่าจะเข้าใจเจ๊นะ ถ้าเจ๊ลำบากใจมากเรื่องจะทำใจแคบล่ะก็ เล่นมุขธนูปักเข่าไปเลยค่ะ เมื่อก่อนใจกว้างมากนะ แต่พอโดนธนูปักเข่า ก็เลยไม่ยกให้ดีกว่า เล่นตอนนี้กำลังมาเลยค่ะ รับรองถูกใจวัยรุ่นชัวร์ เล่นเลยนะคะ หนูรอชื่นชมอยู่
เจ๊คะ มีเรื่องน่ายินดีอยู่อย่างอ่ะค่ะ นักข่าวเค้าไปสัมภาษณ์คุณลุงปลาไหล แกบอกว่า ถ้าให้คะแนนการทำงานเจ๊ เค้าให้ 9 คะแนน จากคะแนนเต็ม 10 ค่ะ 8 คะแนนมาจากความตั้งใจ อดทน ใฝ่หาปัญหาต่างๆมาแก้ไข แต่ฟังแล้วมันก็แหม่งๆนะคะเจ๊ เหมือนบอกว่าเจ๊สร้างปัญหานะว่ามั้ย แต่หนูคงคิดมากไปเองแหล่ะ เพราะแกก็ใจดีแถมอีกหนึ่งคะแนนให้เป็นจิตพิสัย ในฐานะที่เจ๊เป็นผู้หญิง แถมมีหยอดด้วยว่า ตอนไม่เป็นนายกอบต.ก็สวย เดี๋ยวนี้ก็ยังสวยเหมือนเดิม...แน้...คุณลุงปลาไหลเซี้ยวใหญ่แล้ว ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงก็เถอะเนาะ...
แกบอกว่าตอนนี้สิ่งที่ทุกคนในตำบลต้องการคือ ลองกอง...เอ๊...ปรองดองต่างหากเล้า หนูนี่ยังไงนะ จำสองคำนี้สับกันเรื่อยเลย ไม่รู้ทำไม แกว่าตอนนี้เราทุกคนกำลังต้องการการปรองดอง แล้วแกก็พูดถึงคณะกรรมการตรวจสอบและค้นหาความจริงเพื่อการปรองดองในตำบลอีก ด้วย อันนี้หนูไม่รู้จักจริงๆค่ะ มันยังไงกันคะ ถ้าเราจะรักใคร ชอบใคร สามัคคีกาละมังกับใคร เข้าพวกกับใคร เราต้องค้นหาความจริงกันก่อนเหรอคะ
แล้วพอเจอความจริง เราจะรักกันได้จริงๆเหรอคะเจ๊ หนูขอสงสัยตามประสาชาวบ้านตาดำๆได้มั้ยคะ ว่ากรรมการพวกเนี้ยวันๆ เค้าทำอะไรกัน เค้าไปหาความจริงที่ไหนเหรอคะ แล้วเอามาทำยังไงมันถึงจะปรองดองคะ เราไม่ใช่มะม่วง มะขาม อยู่ๆ เอามาปอกเปลือกจับยัดลงโหลเดียวกันแช่น้ำเกลือ เราจะไปรอดจริงๆ เหรอคะ จริงๆแล้ว...หนูนี่มันสงสัยไม่ค่อยเข้าเรื่องเลยเนอะ จะมาสงสัยและตั้งคำถามยากๆกับท่านผู้นำได้ยังไง เดี๋ยวเจ๊ก็เสียสุขภาพจิตกันพอดี ยังไงทุกภาคส่วนก็ต้องช่วยกันอยู่แล้ว ถ้าทุกภาคส่วนช่วยกัน เราเก๊าะรอด ไม่เห็นต้องคิดมากเล้ย
นานๆคุณลุงปลาไหลแกจะมาเม้ามอยซักที ขอพาดพิงแกเยอะหน่อยนะคะ เนี่ยคุณลุงปลาไหลแกยังแสดงทัศนะถึงพี่ชายเจ๊อีกว่า ผู้ที่พลัดพรากจากบ้านก็ควรได้กลับบ้านกันทุกคนนะ หนูล่ะงงซ้ำซ้อนค่ะ ใครๆก็อยากให้พี่ชายเจ๊กลับมากันจัง ทั้งๆที่พี่ชายเจ๊ก็แทบจะตีลังกายันอยู่แล้วว่าไม่กลับ ทำไมไม่ฟังกันบ้าง หนูล่ะเหนื่อยแทนจริงๆนะคะ มีคนหาเรื่องมาให้เจ๊ไม่เว้นแต่ละวัน เจ๊แทบจะอาบเหงื่อต่างน้ำอยู่แล้วเนี่ย หนูก็ได้แต่อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆทำอะไรมากก็ไม่ได้...เฮ้อ...
เจ๊คะ หนูฟังเรื่องที่เจ๊ให้สัมภาษณ์ประเมินข้อบกพร่องในการทำงานของตัวเอง ว่าเป็นเรื่องที่พูดไม่ถูกบ้างอะไรบ้าง แต่เพราะว่าเป็นคนคิดเร็วกว่าพูด พูดไม่เก่ง แต่หัวใจการทำงานเต็มร้อย โอ้โห..เจ๋งเป้งไปเลยค่ะเจ๊ ซาบซึ้งนั่งน้ำตาคลอหน่วย เนอะๆ พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ...คนเรามันต้องดูที่การกระทำ ไม่ใช่อาไร้...จะมานั่งจับผิดคำพูดเจ๊อยู่ได้ คำไหนที่ผิด คนฟังแม่งก็รู้อยู่แล้วเนอะ ก็เห็นออกมาสู่รู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง ก็ไปแก้คำผิดกันเอาเองสิ ไม่เคยเรียนประถมกันมารึยังไง ไม่เห็นจะต้องมาวิพากษ์กันเลยเนาะ ดีซะอีก เราจะได้รู้ว่าคนฟังตั้งใจฟังเราพูดรึเปล่า ลองถ้าเจ๊พูดถูกทุกคำก็ไม่มีใครชมเจ๊ร้อก เชื่อหนู...มากสุดก็เสมอตัว อย่าไปแก้ไขมันเลยค่ะเจ๊ หนูนี่เอาสีข้างถูเข้าข้างเจ๊เสมอแหล่ะ ก็เราคนทำงานนี่เนาะ จะมาอะไรนักหนาก็ไม่รู้ เปลือกทั้งนั้น ไม่มีใครรู้ถึงแก่นซักคน
อย่าไปสนใจพวกเหลือบ ริ้น ไร แมงกุ๊ดจี่ เลยค่ะเจ๊ ไปเดินหน้าแจกแท็ปเล็ตเด็กป.1 กันดีกว่า เพราะเด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า ประกาศโป้งแสกหน้าคนชอบด่าเจ๊ไปเลยว่า อบต.เราจะไม่โกงแท็ปเล็ตเด็ก เหมือนอย่างที่เด็กเคยโดนโกงนมโรงเรียนมาแล้ว ตั้งกรรมการเด็กป.1 ขึ้นมาตรวจสอบความโปร่งใสของโครงการร่วมกับคณะอบต.ไปเลยค่ะ เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของเจ๊ อย่าให้ใครมาล้อเลียนได้อีกนะคะเจ๊ เด็กเท่านั้นที่จะเป็นผู้รักษาผลประโยชน์ของตัวเองได้อย่างแท้จริง หนูจะเอาใจช่วยค่ะเจ๊...
รักเจ๊เสมอ รักเจ๊ไม่มีวันตาย รักเจ๊ตลอดกาลใครอย่าเตะ...แตะได้ถ้าไม่กลัวโลกแตก รักเจ๊แต่เจ๊ไม่รู้...เอ...อันหลังเผื่อไว้ในกรณีเจ๊ยังไม่รู้น่ะค่ะ สวัสดีปีใหม่ และบุญรักษานะคะ...ทำดีได้ดีค่ะ...สู้ๆสู้ตาย (แอบเชียร์แบบนางเอก K-Series ^^)
เจ้าเก่า...
หนูนาคารูแย้...ไม่ท้อแท้แม้สับสนค่ะ
2 มกราคม 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น